ٌٌٌٌٌٌWelcome

سفارش تبلیغات

RSS خوان پست ها

با سلام خدمت شما بازديدكننده گرامي ، خوش آمدید به سایت من . لطفا براي هرچه بهتر شدن مطالب اين وب سایت ، ما را از نظرات و پيشنهادات خود آگاه سازيد و به ما را در بهتر شدن كيفيت مطالب ياري کنید.

لینک دلخواه

وبلاگ آموزشی خبری کامپیوتر

نحوه بازیابی گراب لینوکس Ubuntu

تاریخ : سه شنبه 24 مرداد 1391

نویسنده : hamidrezakhouri

نظرات

به زبان ساده, “گراب یک Boot Loader است. Boot Loader اولین چیزی است که بعد از راه‌اندازی سیستم اجرا می‌شود. گراب به شما اجازه می‌دهد که سیستم عامل‌های متفاوت و از هر کدام انواع مختلف را بر روی یک هارد دیسک واحد یا بر روی چندین هاردیسک و بر روی یک سیستم داشته باشید. برای مثال اگر شما هر دو سیستم عامل ویندوز و لینوکس را بر روی سیستم خود نصب کرده باشید، گراب قبل ازهر دوی این سیستم‌عامل‌ها اجرا می‌شود و به شما این اجازه را می‌دهد که یکی از آن را برای بوت‌ شدن انتخاب کنید.”

همانطور که می دانید پس از نصب Windows بر روی Linux Ubuntu مدیریت بوت ویندوز جایگزین بوت لینوکس خواهد شد و دیگر قادر به استفاده از لینوکس نخواهیم بود. برای رفع این مشکل از دیسک زنده (Live Disk) اوبونتو استفاده خواهیم کرد. به یاد داشته باشید که اگر سیستم شما ۳۲ بیتی باشد, باید از دیسک ۳۲ بیتی و اگر ۶۴ بیتی باشد, باید از دیسک ۶۴ بیتی استفاده نمایید.

در ابتدا CD/DVD زنده لینوکس را در رایانه خود قرار داده و سیستم را دوباره راه اندازی نمایید و منتظر بمانید تا لینوکس به صورت زنده (Live) بالا بیاید. پس از مشاهده میزکار اوبونتو (Gnome), محیط دستوری (Terminal) لینوکس را از مسیر زیر باز کنید.

Applications > Accessories > Terminal

و دستورات زیر را قدم به قدم اجرا کنید. (می توانید دستورات را از این مکان کپی و در Terminal با کلیدهای ctrl + shift + v بچسبانید)

$ sudo fdisk -l

این دستور جدول پارتیشن بندی سیستم را به شما نمایش می دهد. خروجی زیر.

Device Boot         Start         End         Blocks       Id     System
/dev/sda1   *           1          1216     9767488+     83   Linux
/dev/sda3            1217        19457   146520832+   f    W95 Ext'd (LBA)
/dev/sda5            7913        11736    30716248+    7   HPFS/NTFS
/dev/sda6           11737       15560    30716248+    7   HPFS/NTFS
/dev/sda7           15561        19457    31302621     7   HPFS/NTFS
/dev/sda8            4088         7912    30724249+    7    HPFS/NTFS
/dev/sda9            1217         1702     3903732      82  Linux swap / Solaris
/dev/sda10           1703        4087    19157481      83   Linux

یکی از این پارتیشن ها که با System Linux شناخته شده است, پارتیشن مورد نظر ما می باشد که سیستم عامل لینوکس اوبونتو بر روی آن نصب شده است. سپس با دستور زیر آن را به اصطلاح Mount می کنیم.

$ sudo mount /dev/sda1 /mnt

همچنین اگر شاخه boot در پارتیشن دیگری نصب باشد, باید آن را نیز Mount کرد. به طور مثال بر روی sda2 نصب شده است.

$ sudo mount /dev/sda2 /mnt/boot

و در ادامه دستور زیر را نیز وارد نمایید.

$ sudo mount –bind /dev /mnt/dev

پس از این مرحله لازم است تا دسترسی root را داشته باشیم.

$ sudo chroot /mnt

در مرحله بعد دستورات زیر را یکی یکی اجرا نمایید.

$ update-grub

$ grub-install /dev/sda

و نهایتا اگر خطایی مشاهده کردید, دستور زیر را وارد نمایید.

$ grub-install –recheck /dev/sda

سیستم را دوباره راه اندازی نمایید و مشاهده خواهید کرد که Boot Loader لینوکس بازیابی شده است. برای کسب اطلاعات بیشتر و یا آشنایی با Grub می توانید از پیوندهای زیر استفاده نمایید.

http://en.wikipedia.org/wiki/GNU_GRUB
https://help.ubuntu.com/community/Grub2
http://ubuntuforums.org/showthread.php?t=1195275

به شما توصیه می کنیم که پس از بازیابی گراب, یک پشتیبان با استفاده از دستور زیر تهیه نمایید تا درشرایط مشابه, در وقت خود صرفه جویی نمایید.

امتیاز مطلب : 15

تعداد امتیازدهندگان : 3

مجموع امتیاز : 3

موضوعات مرتبط: مقالات WINDOWS LINUX , ,

بهترین توزیع های لینوکس برای نت بوک ها

تاریخ : سه شنبه 24 مرداد 1391

نویسنده : hamidrezakhouri

نظرات

بهترین توزیع لینوکس برای نت‌بوک‌ چیست؟ اگر شما هم از جمله افرادی هستید که یکی از این نت‌‌بوک‌های کوچک جذاب را در دست دارید شاید این سوال را از خود بپرسید که کدام توزیع لینوکس برای کار با سی پی یو های ARM و Atom بهتر طراحی شده است.

حتما بر روی نت‌بوک خود از ویندوز 7 یا XP استفاده می‌کنید ولی به نظر من این دو نسخه ویندوز بطور خاص برای کار با نت‌بوک‌ها و صفحات کوچک که شرایط متفاوتی با کامپیوترهای شخصی و لپ تاپ‌ها دارند طراحی نشده‌اند که این می‌تواند برای کاربران مشکل زا باشد. خب حالا که روی نت‌بوک‌ها دیگر بهانه بازی‌های کامپیوتری و نرم‌افزارهای تخصصی را ندارید چرا اینبار از یک توزیع لینوکس استفاده نمی‌کنید ؟
لینوکس‌ خیلی خوب روی نت‌بوک‌ها اجرا می‌شود ولی انتخاب یه توزیع مناسب برای اینکار دشوار است. یک توزیع مناسب باید براحتی نصب شود، سخت‌افزارهای نت‌بوک را بخوبی پشتیبانی کند و رابط کاربری متناسب با ویژگی های یک نت‌بوک داشته باشد.

Ubuntu Netbook Remix: در حال حاضر اوبونتو یکی از بهترین انتخاب‌های موجود است. براحتی نصب می‌شود، کار با آن آسان است و برای صفحات کوچک بسیار مناسب. پشتبانی بسیار خوبی از سخت افزارها دارد وقتی روی Asus Eeepc نصب می‌شود تمام قطعات کار می‌کنند و با یک گیگ رم بسیار سریع است. گذشته از این او هم خون اوبونتو بزرگ است با مخازن بزرگی از پکیج های قابل نصب، سرویس Ubuntu One و یک گروه کاربری بزرگ و مجموعه‌ای از برنامه‌های کاربردی که در خود جای داده است.

امتیاز مطلب : 8

تعداد امتیازدهندگان : 2

مجموع امتیاز : 2

موضوعات مرتبط: مقالات WINDOWS LINUX , ,

آموزش نصب لینوکس

تاریخ : سه شنبه 24 مرداد 1391

نویسنده : hamidrezakhouri

نظرات

انتخاب یك روش نصب:
لینوكس ردهت روشهای بسیار متنوع و قابل انعطافی برای نصب سیستم عامل ارائه نموده است. البته توصیه میشود كه لینوكس را از روی CD نصب نمایید. ولی اگر شما CD های لینوكس ردهت را ندارید و یا كامپیوتر شما فاقد درایو CD-ROM است، میتوانید با استفاده از روشهای دیگر، اقدام به نصب سیستم عامل كنید. همچنین امكان چندین نوع نصب وجود دارد.
ابتدا باید مشخص نمایید كه در حال نصب بصورت نصب جدید یا ارتقا هستید. اگر میخواهید نسخه قدیمی تر موجود روی سیستمتان را ارتقا دهید، برنامه نصب فایلهای پیكربندی و اطلاعات شما را دست نخورده باقی خواهد گذاشت. این نوع نصب از نصب جدید طولانی تر خواهد بود. یك نصب جدید ابتدا تمام اطلاعات موجود را پاك كرده و عمل نصب را انجام میدهد. بهCDشما میتوانید لینوكس ردهت را از محل های زیر نصب نمایید. هر نوع نصب غیر از نصب از روی CD نیاز به دیسكت بوت نصب لینوكس ردهت خواهد داشت :

-سرویس دهنده HTTP : به شما امكان نصب از یك آدرس وب را خواهد داد.

-سرویس دهنده FTP : به شما امكان نصب از یك سایت FTP را خواهد داد.

-سرویس دهنده NFS : میتوانید از روی دایركتوری های به اشتراك گذاشته شده روی كامپیوترهای دیگر موجود در روی شبكه با استفاده از سیستم فایل شبكه (Network File System) برای نصب استفاده نمایید.

-دیسك سخت : اگر یك كپی از فایلهای نصب لینوكس ردهت را روی دیسك سخت خود داشته باشید میتوانید برای نصب از آن استفاده كنید. البته باید روی پارتیشنی غیر از پارتیشنی كه برای نصب انتخاب نموده اید قرار داشته باشند.

انتخاب سخت افزار مورد نیاز:
ممكن است این واقعا یك انتخاب نباشد. ممكن است یك كامپیوتر قدیمی در كنار خود داشته باشید كه مایل باشید لینوكس ردهت را روی آن نصب نمایید. و یا ممكن است یك ایستگاه كاری وحشتناك داشته باشید كه بخواهید لینوكس ردهت را روی یكی از پارتیشن های آن نصب نمایید. برای نصب نسخه PC لینوكس
-پردازنده سازگار با x86 : كامپیوتر شما به یك پردازنده سازگار با اینتل نیاز دارد. مانند برخی سیستم عامل های تجاری، شما به جدیدترین پردازنده های موجود برای نصب لینوكس ردهت نیاز ندارید (البته اشكالی ندارد!). شما میتوانید لینوكس ردهت را روی پردازنده های قدیمی هم اجرا نمایید. من حتی پردازنده 80386 اینتل را در لیست سازگاری سخت افزارهای آن دیده ام ولی هرگز سعی نكرده ام لینوكس ردهت را روی كامپیوتری با آن مشخصات نصب نمایم!

-درایو فلاپی و یا CD-ROM : شما باید قادر باشید هنگام فرایند نصب كامپیوتر خود را با یك فلاپی دیسك و یا درایو CD-ROM بوت نمایید. اگر درایو CD-ROM ندارید (در محیطهای شبكه و یا كامپیوترهای قدیمی) به یك ارتباط شبكه برای نصب از روی شبكه و یا كپی محتویات CD های نصب بر روی دیسك سخت سیستم خود دارید.

-دیسك سخت (Hard Disk) : شما به یك دیسك سخت و یا یك پارتیشن از دیسك سخت كه حداقل 350 مگابایت فضا داشته باشد نیاز دارید. البته این فضا فقط برای حداقل نصب كافی خواهد بود. میزان حقیقی فضایی كه نیاز خواهید داشت بستگی به نوع نصب شما دارد. نصب به صورت ایستگاه كاری به 1500 مگابایت و نصب بصورت كامل (تمام بسته های نرم افزاری موجود و كدهای منبع) به 3 گیگابایت فضا نیاز دارد.

-حافظه (RAM) : شما حداقل به 32 مگابایت رم برای نصب لینوكس ردهت نیاز خواهید داشت. اگر مایل به استفاده از محیطهای گرافیكی هستید 64 مگابایت لازم خواهد بود.

-صفحه كلید و مانیتور : خوب معلوم است! شما به یك مانیتور و صفحه كلید برای نصب نیاز دارید. شما بعدا میتوانید لینوكس ردهت را از روی شبكه و با استفاده از ترمینال پوسته و یا ترمینال X به خوبی اداره نمایید.

نسخه هایی از لینوكس ردهت برای نصب روی ایستگاههای كاری مبتنی بر پردازنده های آلفا (Alpha) و اسپارك (Sparc) وجود دارند.

اگر درایو CD-ROM كامپیوتر شما به یك درگاه PCMCIA متصل است (در گاههای موجود روی كامپیوتر های كیفی) شما باید پشتیبانی از PCMCIA را در هنگام نصب فعال نمایید. پشتیبانی از PCMCIA فقط برای كامپیوترهای مبتنی بر پردازنده های سازگار با اینتل موجود است.

اگر كامپیوتر كیفی شما مجهز به یك درایو CD-ROM است، شما میتوانید بدون نیاز به انجام كار خاصی لینوكس ردهت را روی آن نصب نمایید. در صورتی كه كامپیوتر كیفی شما فاقد درایو CD-ROM است، شما باید لینوكس ردهت را از روی درایوی كه به درگاه PCMCIA آن متصل است نصب نمایید.

درگاههای PCMCIA به شما امكان اتصال دستگاههای مختلف به كامپیوتر كیفی با استفاده از كارتهایی به اندازه كارت اعتباری میدهند. لینوكس از صدها دستگاه مختلف PCMCIA پشتیبانی میكند. شما میتوانید از درگاه PCMCIA كامپیوتر كیفی خود برای نصب لینوكس ردهت از انواع مختلفی از دستگاهها شامل :
-درایو CD-ROM
-كارت شبكه
استفاده نمایید. در صورتی كه مایلید بدانید كدامیك از دستگاههای PCMCIA در لینوكس پشتیبانی میشوند، فایل SUPPORTED.CARDS واقع در مسیر /usr/share/doc/kernel-pcmcia-cs را ببینید. در هر صورت جهت استفاده از این درگاه برای نصب لینوكس به دیسكت پشتیبانی آن نیاز دارید. چگونگی ایجاد این دیسكتها بعدا شرح داده خواهد شد.

شروع نصب:
اگر فكر می كنید نوع نصب مورد نیاز خود را انتخاب كرده اید، میتوانید نصب را شروع كنید. در بیشتر بخشها شما میتوانید با كلیك روی دگمه بازگشت (Back) انتخابهای قبلی خود را تغییر دهید. البته پس از اینكه مرحله كپی بسته های نرم افزاری روی دیسك سخت شروع شد، دیگر امكان بازگشت وجود ندارد. در صورتی كه نیاز به تغییری داشته باشید، باید آنرا پس از اتمام نصب لینوكس و از داخل خود سیستم عامل انجام دهید.
-دیسكCD-ROM نصب را داخل درایو قرار دهید
اگر عمل نصب را از دیسك سخت و یا شبكه انجام میدهید، میتوانید بجای آن از دیسكت بوت استفاده نمایید. برای كسب اطلاعات بیشتر در مورد ایجاد دیسكهایی كه نیاز دارید، به بخش ایجاد دیسكهای نصب مراجعه نمایید.
-كامپیوتر خود را بوت كنید
هنگامی كه صفحه خوشامد گویی لینوكس ردهت را مشاهده كردید به مرحله بعدی وارد شوید.
كته: اگر شما صفحه خوشامد گویی را نمی بینید، ممكن است درایو CD-ROM شما قابل بوت نباشد. فعال كردن گزینه بوت از روی درایو CD-ROM و یا ایجاد دیسكت های بوت میتواند به شما برای ادامه نصب كمك كند. برای فعال كردن گزینه بوت از روی CD-ROM به صورت مقابل عمل كنید : كامپیوتر خود را راه اندازی كرده و در صفحه نخستین پیامی برای ورود به صفحه نصب (setup) خواهید دید. برای ورود به برنامه نصب بایوس كافی است كلیدهای F1 یا F2 ویا DEL را فشار دهید. در گزینه های موجود به دنبال موردی با عنوان Boot Options و یا Boot From و یا چیزی مشابه آن بگردید. پس از آنكه آنرا پیدا كردید، اولویت نخست آنرا روی درایو CD-ROM تنظیم كنید. تغییرات را ذخیره كرده و خارج شوید.

اگر نصب با موفقیت انجام شد شما میتوانید گزینه های بایوس را به حالت اول برگردانید. در صورتی كه حتی با تنظیم این گزینه ها امكان بوت از روی CD-ROM وجود نداشت، باید دیسكتهای نصب را از روی فایلهای boot.img (برای كامپیوترهای معمولی)، bootnet.img (برای نصبهای از روی شبكه) یا pcmcia.img (برای كامپیوترهای كیفی) كه روی CD نصب قرار دارند، ایجاد نمایید. چگونگی ایجاد این دیسكتها شرح داده خواهد شد. پس از ایجاد دیسكتها، آنها را در درایو قرار داده و كامپیوتر خود را بوت كرده و نصب را ادامه دهید.

-اعلان بوت:
در جلوی اعلان بوت كلید Enter را برای ورود به نصب گرافیكی، فشار دهید. در صورتی كه كامپیوتر شما اجازه نصب بصورت گرافیكی (رنگ بیتی و وضوح 800 در 600 پیكسل) را نمی دهد، به قسمت "انتخاب انواع دیگر نصب" مراجعه نمایید. از شما خواسته میشود یك زبان انتخاب كنید.

انتخاب انواع دیگر نصب:
در بیشتر كامپیوتر ها شما میتوانید به راحتی نصب را بصورت گرافیكی انجام دهید. برخی مواقع كارت گرافیكی شما ممكن است این حالت را قبول نكند. همچنین با اینكه هنگام نصب سخت افزار كامپیوتر شما شناسایی میشود،ممكن است برخی مواقع دیسك سخت، كارت شبكه و یا یكی از سخت افزارهای حیاتی دیگر شناسایی نشده و به اطلاعات مخصوصی هنگام بوت نیاز داشته باشد.

در اینجا لیستی از انواع گزینه هایی كه شما میتوانید نصب لینوكس ردهت را بوسیله آن شروع كنید وجود دارد. پیشنهاد میشود در صورتی از این گزینه ها استفاده كنید كه گزینه گرافیكی دچار اشكال شود (مانند هنگامی كه صفحه از گاربیج پر شده و یا سخت افزار شناسایی نمی شود).

-text : شما میتوانید با تایپ text جلوی اعلان نصب بصورت متنی را آغاز نمایید. از این گزینه هنگامی استفاده نمایید كه به نظر میرسد برنامه نصب نتوانسته كارت گرافیك شما را شناسایی نماید. با این نوع نصب برنامه نصب چندان خوشگل! نیست ولی بخوبی كار میكند.

-lowres : با این گزینه، برنامه نصب در وضوح 640 در480 پیكسل اجرا خواهد شد. این گزینه برای كامپیوترهایی است كه كارت گرافیك آنها فقط این وضوح را پشتیبانی میكند.

-expert : در صورتی كه حس میكنید برنامه نصب نمی تواند سخت افزارهای شما را به خوبی شناسایی كند از این گزینه استفاده نمایید. با این گزینه برنامه نصب به شناسایی سخت افزار نمی پردازد و شما میتوانید نوع ماوس، مقدار حافظه كارت گرافیكی و ... را شخصا انتخاب كنید.

-nofb : با این گزینه حالت frame buffer برای جلوگیری از برخی اشكالات در نمایش غیر فعال میشود.

-linuxdd : در صورتی كه یك دیسك درایور لینوكس برای نصب دارید، از این گزینه استفاده نمایید.

همچنین شما میتوانید با اضافه نمودن گزینه های دیگری به اعلان بوت لینوكس، آنرا وادار به شناسایی صحیح سخت افزار خود نمایید. مثلا در صورتی كه برنامه نصب اندازه دیسك سخت شما را تشخیص نمی دهد، میتوانید با مشخص كردن تعداد سیلندر، هد و سكتورها سایز آنرا تعیین كنید. شما به صورت زیر میتوانید گزینه های خود را به هسته لینوكس ارجاع دهید : linux hd=720,32,64

در این مثال شما به هسته میگویید كه دیسك سخت من دارای 720 سیلندر، 32 هد و 64 سكتور است. این مشخصات را میتوانید از روی مستندات موجود با دیسك سخت خود و یا از روی برچسب چسبانده شده روی آن بدست آورید.

-بررسی فایلها :
در لینوكس ردهت 8 قبل از شروع برنامه نصب، از شما پرسیده میشود كه فایلهای نصب برای صحت و درستی آنها بررسی شوند یا خیر. در صورتی كه مطمئن نیستید دیسكهای شما صحیح هستند یا نه، میتوانید با این گزینه آنها را بررسی نمایید. البته این كار زمانبر خواهد بود. در صورتی كه به صحت آنها اطمینان دارید به سادگی گزینه Skip را انتخاب كنید تا برنامه نصب آغاز شود.

-صفحه خوشامد گویی :
این صفحه آغاز فرایند نصب را به شما اعلام میكند. فقط كافی است روی كلید Next كلیك نمایید.

-انتخاب زبان :
پس از آغاز برنامه نصب، اولین سوالی كه پرسیده میشود، انتخاب زبان برنامه نصب است. زبان مورد نظر خود را انتخاب نموده و روی گزینه Next كلیك نمایید.

-انتخاب صفحه كلید :
نوع صفحه كلید خود را انتخاب نمایید. مثلا صفحه كلید 105 كلید و با كلیدهای انگلیسی.

-ماوس:
نوع ماوسی كه سیستمتان نصب شده است را انتخاب نمایید. انواع ماوسهای درگاه سریال و PS/2 وUSB پشتیبانی میشوند. در صورتی كه ماوس شما دو كلید دارد، میتوانید با انتخاب گزینه Emulate 3 buttons، هنگام استفاده با نگه داشتن كلید Shift، كلید سوم ماوس را شبیه سازی نمایید. كلید سوم توسط برخی از برنامه های كاربردی لینوكس مورد نیاز میباشد.

-انتخاب نوع نصب (Install Type) :
در این مرحله نوع نصب مورد نیاز برای خود را باید انتخاب نمایید. در صورتی كه لینوكس اكنون روی سیستم شما نصب شده و مایلید آنرا به نسخه جدید ارتقا دهید، كافی است نصب نوع ارتقا (Upgrade) را انتخاب نمایید.

نكته : برای نصب به صورت ارتقا، لینوكس موجود شما حداقل باید هسته نسخه 2.0 را داشته باشد. با نصب به صورت ارتقاع تمامی فایلهای پیكریندی شما بصورت filename.rpmsave ذخیره خواهد شد. محل این فایلها در مسیر tmp/upgrade.log نوشته میشود. برنامه ارتقا هسته جدید را نصب كرده و برنامه های نرم افزاری تغییر یافته را نیز نصب میكند. فایلهای اطلاعات شما بدون تغییر باقی خواهند ماند. این نصب زمان بیشتری نیاز دارد.

برای نصب بصورت جدید میتوانید یكی از گزینه های زیر را انتخاب نمایید . این گزینه ها به "كلاس های نصب" (Installation Classes) نیز موسوم هستند:
-ایستگاه كاری (Workstation): كامپیوتر شما را بصورت خودكار پارتیشن بندی نموده و بسته های نرم افزاری لازم برای یك ایستگاه كاری را نصب میكند. یكی از محیطهای گرافیكی GNOME و یا KDE نصب خواهند شد و برنامه X Window ساختارهای لازم برای اجرای آنها را فراهم میكند. محیطGNOME محیط گرافیكی پیش گزیده لینوكس ردهت است. شما میتوانید پس نصب محیط KDE را نیز نصب نمایید.

هشدار :هر گونه پارتیشن لینوكس موجود روی دیسك سخت و فضای خالی دیسك سختتان به نصب Workstation و یا Personal Desktop اختصاص خواهند یافت. در صورتی كه روی كامپیوترتان پارتیشن های ویندوز موجود باشند، برنامه نصب آسیبی به آنها نخواهد رساند و پس از نصب شما قادر خواهید بود از لینوكس در كنار ویندوز استفاده نمایید. در صورتی كه هیچگونه فضای پارتیشن بندی نشده روی دیسك سخت شما وجود ندارد و تمام فضا به پارتیشن های ویندوز اختصاص داده شده، شما باید از ابزار FIPS كه بعدا شرح داده خواهد شد استفاده نمایید. در غیر اینصورت شما تمام پارتیشن های ویندوز خود را از دست خواهید داد.

-سرویس دهنده (Server) : این نصب بسته های مورد نیاز جهت یك كامپیوتر سرویس دهنده را نصب میكند. (مانند برنامه های سرویس دهنده وب، پست الكترونیك، فایل و...). این نصب برنامه X Window را نصب نمیكند. در صورتی كه نیاز به محیط گرافیكی دارید باید آنرا بعدا نصب نمایید و یا كار كردن با خط فرمان را یاد بگیرید! این نصب تمام اطلاعات موجود در دیسك سخت را پاك كرده و تمام دیسكها را به لینوكس اختصاص میدهد.

هشدار : حواستان بود؟ اگر متوجه نشده اید : نصب بصورت سرویس دهنده تمام اطلاعات موجود روی دیسك سخت را پاك خواهد كرد! در صورتی كه نیاز دارید پارتیشن های موجود ویندوز را حفظ نمایید، هنگام نصب پارتیشن بندی خودكار (Automatic Partitioning) را انتخاب نكنید و خودتان بصورت دستی فضاهای خالی را به لینوكس اختصاص دهید.

-كامپیوتر شخصی (Personal Desktop) : این نصب همانند نصب نوع ایستگاه كاری است با این تفاوت كه برخی ابزارها كه برای كامپیوترهای شخصی لازم نیستند را نصب نمیكند و در صورتی كه لینوكس را روی یك كامپیوتر كیفی نصب میكنید، پشتیبانی از PCMCIA و مادون قرمز (IrDa) نیز فعال خواهد شد.

-نصب بصورت سفارشی (Custom) : با انتخاب این نوع نصب شما امكان انتخاب تك تك بسته های نرم افزاری مورد نیاز و پارتیشن بندی دستی را خواهید داشت.

نكته : در صورتی كه كاربری حرفه ای هستید، نصب نوع سفارشی را انتخاب نمایید. با این گزینه دست شما بازتر خواهد بود و از اینكه بهتر میفهمید هنگام نصب چه میگذرد حال بهتری خواهید داشت!
-انتخاب استراتژی پارتیشن بندی (Partitioning) :
شما سه راه برای انتخاب نوع پارتیشن بندی دیسك سخت خود پیش رو دارید:
-پارتیشن بندی خودكار : برنامه نصب بصورت خودكار عمل پارتیشن بندی را برای شما انجام خواهد داد. با این انتخاب تمام پارتیشن های لینوكس موجود روی دیسك سخت پاك شده و فضای خالی ایجاد شده برای پارتیشن بندی مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

-پارتیشن بندی دستی توسط ابزار Disk Druid : با انتخاب این گزینه ابزار Disk Druid برای انجام عمل پارتیشن بندی اجرا خواهد شد. كار كردن با این ابزار ساده تر از fdisk است.

-پارتیشن بندی دستی توسط ابزار fdisk (مخصوص حرفه ای ها) : با انتخاب این گزینه ابزار fdisk برای پارتیشن بندی دیسك سخت اجرا میشود. این ابزار برای كاربران حرفه ای لینوكس مناسب تر است.

پس از انتخاب گزینه مناسب، جهت ادامه روی كلید Next كلیك كنید.

-انجام پارتیشن بندی :
اگر پارتیشن بندی خودكار را انتخاب نموده اید، امكان انتخاب گزینه های زیر موجود است:

-پاك كردن تمام پارتیشن های لینوكس موجود (Remove all Linux partitions on this system) : با انتخاب این گزینه پارتیشن های ویندوز و پارتیشن های غیر لینوكسی روی سیستم باقی خواهند ماند.

درپاك كردن تمام پارتیشن های موجود : تمام پارتیشن ها و اطلاعات موجود از میان خواهند رفت.

-حفظ تمام پارتیشن ها و استفاده از فضای خالی موجود (Keep all partitions and use existing free space) : این گزینه به شرطی كار خواهد كرد كه شما فضای خالی كافی پارتیشن بندی نشده روی دیسك سخت خود داشته باشید.

در صورتی كه شما دارای چند دیسك سخت روی سیستمتان هستید، میتوانید دیسكی را كه مایل به نصب لینوكس ردهت روی آن هستید، انتخاب نمایید. گزینهReview را برای بررسی نتیجه پارتیشن بندی خودكار و تغییر آن در صورت لزوم فعال باقی بگذارید.

پس از بررسی پارتیشن بندی انجام شده، شما میتوانید پارتیشنهایی را كه انتخاب میكنید، تغییر دهید. پارتیشن بندی خودكار حداقل یك پارتیشن ریشه (/) كه تمام برنامه ها را در برخواهد گرفت و یك پارتیشن swap ایجاد خواهد كرد. اندازه پارتیشن swap معمولا دو برابر میزان حافظه فیزیكی دستگاه میباشد. مثلا اگر شما 128 مگابایت RAM دارید، اندازه این پارتیشن 256 مگابایت خواهد بود.

نكته : توصیه میشود یك پارتیشن به نام home/ ایجاد نمایید. با ایجاد این پارتیشن، تمام اطلاعات كاربران روی آن قرار خواهد گرفت و در صورتی كه در آینده نیاز به فرمت و نصب مجدد سیستم باشد، اطلاعات كاربران و تنظیمات محیط كاربری آنها باقی خواهند ماند.

جهت ادامه روی كلید Next كلیك كنید.

-انتخاب برنامه بوت كننده (Boot Loader) :
در این مرحله میتوانید یكی از برنامه های GRUB و یا LILO را انتخاب نمایید. در صورتی كه برنامه بوت كننده قبلا نصب شده و یا مایلید لینوكس ردهت را از روی دیسكت بوت نمایید، میتوانید از نصب برنامه بوت كننده پرهیز كنید. همچنین میتوانید محل استقرار برنامه بوت كننده را معین كنید :

-بوت ركورد اصلی (Master Boot Record) : نصب برنامه بوت كننده در این مكان توصیه میشود. این كار باعث میشود تا گراب و لیلو فرایند بوت تمام سیستم عامل های نصب شده را بدست گیرند.

-سكتور اول پارتیشن بوت (First Sector of Boot Partition) : در صورتی كه برنامه بوت دیگری روی سیستم شما فعال است، میتوانید برنامه نصب را وادار به نصب شدن در سكتور نخست پارتیشن های لینوكس خود نمایید. با این كار برنامه بوت كننده برای بوت لینوكس ردهت به گراب یا لیلو مراجعه خواهد كرد.

نكته : درصورتی كه برنامه بوت كننده گراب را انتخاب كردید كه پیش گزیده نیز میباشد، میتوانید كلمه عبوری به آن اضافه نمایید. با این كار میتوانید از آسیب رسیدن به سیستم با ارسال گزینه های خطرناك به هسته سیستم عامل بدون درخواست كلمه عبور جلوگیری كنید. برنامه های بوت كننده گراب و لیلو در این فصل شرح داده خواهند شد.

شما میتوانید پارامترهایی را به هسته سیستم عامل اضافه نمایید. (این در صورتی نیاز خواهد بود كه سخت افزار شما به طور صحیح شناسایی نشود). برای مثال در صورتی كه یك دستگاه CD-Writer نوعIDE دارید و مایلید در حالت شبیه سازی اسكازی كار كند، میتوانید با ارسال پارامترهایی درایو را مجبور به این كار نمایید. شما میتوانید پارتیشن پیش گزیده ای كه سیستم از روی آن بوت میشود را انتخاب نمایید. هچنین امكان تغییر برچسب (label) آن نیز وجود دارد.

-پیكربندی شبكه (Configure Networking) :
در این قسمت از شما درخواست میشود تا شبكه خود را پیكربندی نمایید. این تنظیمات فقط برای شبكه محلی میباشد. در صورتی كه از شبكه بندی تلفنی (Dialup) استفاده میكنید، میتوانید با كلیك روی Next بسادگی از این مرحله عبور نمایید. هچنین در صورتی كه كامپیوتر شما به شبكه متصل نیست، از این مرحله عبور نمایید.

آدرسهای شبكه به دو روش به سیستم شما اختصاص داده میشود : بصورت ثابت (Static) كه شما آنرا تایپ میكنید و یا با استفاده از سرویس دهنده DHCP كه هنگام بوت آدرس كامپیوتر شما را تعیین میكند. برای كسب اطلاعات سرویس دهنده DHCP و یا آدرس IP اختصاصی و ثابت كامپیوتر خود و سایر اطلاعات مورد نیاز شبكه به مدیر شبكه خود مراجعه نمایید. همچنین میتوانید انتخاب نمایید كه شبكه شما در هنگام بوت فعال شود یا نه (اگر از شبكه محلی استفاده میكنید، معمولا مایلید این كار صورت گیرد).

در صورتی كه ورود آدرس ثابت را انتخاب نموده اید، باید گزینه manually را فعال نموده و اطلاعات زیر را وارد نمایید:

-آدرس IP : این آدرس از چهار بخش عددی كه توسط نقطه از هم جدا شده اند تشكیل شده است. این شماره در حقیقت نشانی كامپیوتر شما در شبكه است. . مثالی از یك آدرس IP خصوصی10.0.0.12است.

-Netmask : برای تعیین اینكه كدام قسمت آدرس IP شماره شبكه و كدام قسمت آن آدرس كامپیوتر میزبان است. یك مثال برای یك شبكه كلاس A شماره 255.0.0.0 است. لینوكس ردهت این شماره را برای شما حدس خواهد زد.

-Network : شماره شبكه را مشخص میكند. برای مثال اگر شما آدرس IP شماره 10.0.0.12 را روی یك شبكه كلاس آ (255.0.0.0) داشته باشید، شماره شبكه 10 خواهد بود (همچنین10.0.0.0).

-Broadcast : یك شماره IP است كه برای انتشار اطلاعات روی شبكه بكار میرود. برای یك شبكه كلاس آ با شماره شبكه 10 شماره انتشار 10.255.255.255 خواهد بود.

-Hostname : این نامی است كه كامپیوتر شما در یك حوزه (Domain) توسط آن شناخته میشود. برای مثال اگر كامپیوتر شما memphis نامیده شود و در حوزه truedata.com قرار داشته باشد، نام میزبان (Hostname) كامل شما memphis.truedata.com خواهد بود.

-Gateway : یك آدرس IP كه به عنوان دروازه ای به شبكه های خارج از شبكه محلی شما عمل میكند. معمولا یك میزبان یا مسیریاب (Router) میباشد كه بسته ها را بین شبكه محلی شما و اینترنت مسیریابی میكند.

-Primary DNS : آدرسIP كامپیوتری است كه عمل ترجمه نام های كامپیوتر به آدرسهای IP را انجام میدهد. این كامپیوتر سرویس دهنده DNS نام دارد. شما ممكن است دارای سرویس دهنده های دوم و سوم DNS باشید كه در صورت موجود نبودن هریك دیگری عهده دار كار ترجمه باشد.

-انتخاب پیكربندی دیوار آتش (Firewall):
در این مرحله از نصب باید دیوار آتش سیستم خود را پیكربندی نمایید. استفاده از یك دیوار آتش برای حفظ امنیت كامپیوترتان الزامی و بسیار مهم است. در صورتی كه شما به اینترنت و یا یك شبكه عمومی دیگر متصل میشوید، دیوار آتش میتواند راههای نفوذ به سیستم لینوكس شما را محدود نماید. برای پیكر بندی دیوار آتش، انتخابهای زیر را در اختیار دارید:

-امنیت بالا (High) : این گزینه را در صورتی انتخاب كنید كه از سیستم لینوكس خود برای اتصال به اینترنت برای مرور وب و... استفاده میكنید. در صورتی كه میخواهید از سیستمتان به عنوان سرویس دهنده در شبكه استفاده نمایید از این گزینه استفاده نكنید. با انتخاب این گزینه، تنها برخی اتصالات پذیرفته میشوند. برای اتصال به اینترنت و یك شبكه بندی ساده فقط اتصالات DNS و پاسخ های DHCP پذیرفته میشوند و بقیه اتصالات در دیوار آتش حذف خواهند شد.

-امنیت متوسط (Medium) : این سطح امنیت را در صورتی انتخاب نمایید كه مایلید دستیابی به برخی از شماره پورت های TCP/IP را ببندید. (بطور استاندارد شماره پورتهای زیر 1023). این انتخاب دستیابی به پورتهای سرویس دهنده NFS، سرویس گیرنده های راه دور X و سرویس دهنده قلم X را خواهد بست.

-بدون دیوار آتش (No Firewall) : این گزینه را در صورتی انتخاب نمایید كه به یك شبكه عمومی متصل نیستید و قصد ندارید در شبكه محلی، هیچ یك از درخواستهای ورودی به سیستمتان را حذف نمایید. البته شما همچنان میتوانید فقط سرویسهایی را راه اندازی نمایید كه میخواهید در سطح شبكه ارائه نمایید و سرویس های دیگر را از كار بیاندازید.

در صورتی كه مایلید دسترسی به برخی سرویسهای خاص را فراهم نمایید، میتوانید روی دگمه سفارشی كردن (Customize) كلیك كنید و پذیرش درخواستهای ورودی برای سرویسهای DHCP، SSH،Telnet،WWW،Mail وFTP را فراهم نمایید. همچنین میتوانید لیستی از شماره پورتهایی كه با كاما از هم جدا شده اند را برای باز كردن دسترسی به آنها، وارد نمایید. (فایل etc/services به شما نشان میدهد كه چه سرویسهایی به چه پورتهایی مرتبط هستند).

نكته : با تنظیم قواعد دیوار آتش در این مرحله، این تنظیمات در فایل etc/sysconfig/ipchains نوشته میشوند. این قواعد بوسیله اسكریپت آغازگر ipchains در مسیر etc/init.d/ipchains در هنگام بوت سیستم اعمال میشوند. من توصیه میكنم برای تغییر قواعد دیوار آتش خود این فایل را اصلاح نمایید. این به شما اطمینان میدهد كه هر گاه سیستم شما بوت میشود، این قواعد در آن بصورت خودكار اعمال خواهند شد.

-انتخاب زبانهای قابل پشتیبانی (Language Support):
در این مرحله از نصب زبانی كه در ابتدای نصب انتخاب كردید، انتخاب شده است. در صورتی كه به زبانهای دیگری نیاز دارید، میتوانید با كلیك كردن روی گزینه كنار آنها، آنها را انتخاب كنید.

انتخاب موقعیت زمانی (Time Zone) :
موقعیت زمانی كشور خود را میتوانید از لیست پایین صفحه انتخاب نمایید. همچنین با كلیك كردن روی نقاط موجود روی صفحه میتوانید موقعیت زمانی خود را انتخاب نمایید. از صفحه UTC Offset شما میتوانید موقعیت زمانی خود را به توجه به فاصله زمانی آن از گرینویچ (GMT) تنظیم نمایید.

-تنظیم حسابهای كاربری (User Accounts):
در این مرحله شما باید یك رمز عبور جهت كاربر ریشه (root) تعیین نموده و یك یا چند كاربر عادی نیز به سیستم اضافه نمایید. رمز عبور ریشه امكان كنترل كامل سیستم لینوكس ردهت را به شما میدهد. بدون آن و قبل از اضافه نمودن كاربران دیگر شما هیچ گونه دسترسی به سیستم خودتان ندارید. رمز عبور ریشه را تایپ كنید و در باكس زیرین آن، تكرار آنرا تایپ كنید. دقت داشته باشید كلمه عبور ریشه را بخاطر داشته و آنرا محرمانه نگهدارید!

-فعال سازی احراز هویت (Enable Authentication):
در بیشتر شرایط، شما كلمات عبور سایه (shadow) و MD5 را كه بصورت پیش گزیده فعال هستند، انتخاب میكنید. گزینه كلمات عبور سایه از امكان دسترسی به كلمات عبور رمز نگاری شده جلوگیری بعمل میاورد.

نكته : MD5 الگوریتم رمزنگاری كلمات عبور در لینوكس و سیستم های مبتنی بر یونیكس میباشد. این الگوریتم جانشین الگوریتم كریپت (crypt) كه در سیستمهای نخستین مبتنی بر یونیكس استفاده میشد، شده است. هنگامی كه گزینه MD5 فعال میشود، امكان انتخاب كلمات عبور بلندتر توسط كاربران ایجاد میشود كه عمل شكستن آنها دشوارتر است.

در صورتی كه شما دارای شبكه محلی با پشتیبانی از انواع مختلف احراز هویت در سطح شبكه (Network-Wide Authentication) هستید، امكان استفاده از قابلیت های زیر را دارا هستید:

-NIS فعال: در صورتی كه شبكه شما برای استفاده از سیستم اطلاعات شبكه (Network Information System) پیكربندی شده است، این دگمه را انتخاب نموده و نام حوزه NIS و محل سرویس دهنده را وارد نمایید. بجای انتخاب سرویس دهنده NIS شما میتوانید روی كلید برای پیدا كردن خودكار آن در سطح شبكه كلیك نمایید.

-LDAP فعال: در صورتی كه سازمان شما اطلاعات كاربران خود را اخذ كرده است، میتوانید روی دگمه آن برای جستجوی اطلاعات احراز هویت روی یك سرویس دهنده LDAP كلیك نمایید. شما میتوانید نام سرویس دهنده LDAP را برای پیدا كردن اطلاعات مورد نیاز سیستمتان وارد كنید.

-Kerberos 5 فعال: با كلیك كردن روی این دگمه، سرویس های احراز هویت در سطح شبكه ارائه شده توسط كربروس فعال میشوند. پس از فعال سازی كربروس، میتوانید اطلاعات مورد نیاز درباره یك رئالم (Realm) كربروس(گروهی از سرویس دهنده ها و سرویس گیرنده های كربروس)،KDC (یك كامپیوتر كه بلیطهای كربروس را صادر میكند) و سرویس دهنده مدیریت (Admin Server) را وارد نمایید. این كامپیوتر دیمن kadmind را اجرا میكند.

-SMB : روی این گزینه كلیك كنید تا از سرویس دهنده Samba برای اشتراك فایل و چاپگر با سیستم های ویندوز استفاده نمایید. در صورتی كه از احراز هویت SMB استفاده نمایید، میتوانید نام سرویس دهنده Samba موجود در شبكه محلی و نام گروه كاری كه مایلید كامپیوترتان به آن تعلق داشته باشد را وارد نمایید.

-انتخاب بسته ها (Select Packages):
در این مرحله خلاصه ای از بسته های نرم افزاری كه نصب خواهند شد به شما نشان داده میشود. این نرم افزارها با توجه به نوع نصبی كه شما انتخاب نموده اید، تفاوت دارند. میتوانید لیست پیش گزیده را قبول كرده و یا روی گزینه Customize كلیك كنید تا لیست كامل نرم افزارها به شما نشان داده شود. در صورتی كه نیاز به نصب نرم افزارهای خاصی دارید كه در هیچیك از حالتها نصب نمی شوند، این گزینه را انتخاب نمایید.

نكته : در صورتی كه فضای كافی دیسك سخت در اختیار دارید و میخواهید تمام ابزارها و نقاط لینوكس را امتحان كنید، با انتخاب نصب بصورت سفارشی (Customize) و انتخاب گزینه همه چیز (Everything) را در پایین صفحه انتخاب نمایید. در صورتی كه مطالب این كتاب را دنبال میكنید نیاز به نصب تمام این نرم افزارها وجود ندارد.

همچنین از انتخاب این گزینه در كامپیوترهای كاری و اصلی خودداری كنید. زیرا برخی از برنامه های سرویس دهنده دارای ضعف های امنیتی هستند و شما بدون اینكه واقعا به آنها نیازی داشته باشید، امنیت سیستم خود را به خطر انداخته اید. نصب تمام اجزا حدود 3 گیگابایت فضا مصرف خواهد كرد.
نكته : گزینه Select Individual packages به شما امكان انتخاب بسته ها بصورت تك تك را میدهد. این گزینه فقط برای افراد حرفه ای توصیه میشود. زیرا ممكن است یك بسته نرم افزاری از چندین بسته تكی ایجاد شده باشد و عدم نصب هر یك در اجرای آن اختلال ایجاد خواهد كرد.

-شروع كپی و نصب:
در این مرحله برنامه نصب به شما اعلام خواهد كرد كه آماده نصب اجزای انتخاب شده میباشد. رویNext كلیك كنید. در این مرحله سیستم فایل فرمت و آماده شده و بسته های نرم افزاری آغاز به كپی شدن میكنند. در این قسمت از شما خواسته خواهد شد دیسكهای دیگر نصب لینوكس را در درایو قرار دهید. این قسمت بسته به سرعت پردازنده و درایو CD-ROM،بین20-40 دقیقه طول خواهد كشید.

-ایجاد دیسك بوت (Boot Disk):
با استفاده از این دیسكت میتوانید در موارد اضطراری سیستم خود را بوت كنید. كافی است یك دیسك داخل درایو قرار داده و روی Next كلیك كنید. در صورتی كه به این دیسك نیاز ندارید، گزینه No را انتخاب كرده و روی Next كلیك نمایید.

-انتخاب كارت گرافیكی:
احتمالا لینوكس كارت گرافیك شما را شناسایی نموده است. در صورتی كه اینار به درستی صورت نگرفته، میتوانید از لیست نوع كارت گرافیكی و میزان حافظه آنرا انتخاب نمایید.

-تنظیم مانیتور:
در این مرحله كار خاصی لازم نیست انجام دهید. لینوكس بطور خودار مدل و فركانس مانیتور شما را تشخیص خواهد داد. كافی است بدون دستكاری هیچ چیز، روی Next كلیك نمایید.

-انتخاب رنگ و وضوح صفحه نمایش (Color & Resolution):
با توجه به نوع سخت افزاری كه دارید، میتوانید تعداد رنگها و وضوح صفحه نمایش خود را در لیست های ارائه شده مشاهده نموده و مقادیر دلخواه خود را انتخاب كنید. توجه داشته باشید تعداد رنگ بالاتر و وضوح بالاتر باعث كم شدن سرعت كامپیوتر خواهد شد. با یك مانیتور 14 یا15 اینچ، بهترین انتخاب وضوح 800 در600 پیكسل و رنگ 16 بیت خواهد بود. وضوح مناسب برای مانیتورهای 17 اینچ، 1024 در768 پیكسل است.

در صورتی كه مایلید نتیجه انتخاب خود را ببینید، روی دگمه Test Setting كلیك نمایید.

در صورتی كه هر دو محیط GNOME و KDE را نصب كرده اید، در این مرحله میتوانید از میان آنها، یكی را بعنوان پیش گزیده انتخاب كنید و نحوه ورود به سیستم (login) هم بصورت متنی (سطح اجرایی 3) و گرافیكی (سطح اجرایی 5) قابل تنظیم خواهد بود. جهت ادامه روی Next كلیك كنید.

-پایان نصب:
در این مرحله برنامه نصب پایان یافتن نصب لینوكس ردهت را به شما تبریك میگوید. كافی است روی دگمه Exit كلیك كنید. دیسك نصب لینوكس از درایو خارج شده و سیستم راه اندازی خواهد شد. اگر یكی از برنامه های لیلو یا گراب را نصب كرده باشید، یك صفحه گرافیكی ظاهر شده و از شما میخواهد سیستم عامل مورد نظر خود را انتخاب نمایید. بوسیله كلیدهای بالا و پایین میتوانید این كار را انجام دهید. پس از انتخاب كلید Enter را فشار دهید.

با توجه به اینكه نحوه ورود به سیستم را بصورت متنی یا گرافیكی انتخاب كرده باشید، یا صفحه گرافیكی ورود به سیستم ردهت را خواهید دید و یا یك اعلان ساده متنی ورود به سیستم. جهت یادگیری در مورد چگونگی ورود به لینوكس ردهت و استفاده از آن به فصل سوم مراجعه نمایید.

اگر پس از نصب لینوكس ردهت تصمیم به حذف یا اضافه كردن سخت افزاری گرفتید، ابزاری به نام كودزو (kudzu) وجود دارد كه هنگام بوت سیستم به شما اجازه پیكربندی سخت افزار جدید را میدهد.

-پیكربندی مجدد سخت افزار با استفاده از كودزو : هنگام بوت شدن سیستم شما میتوانید در سیستم خود تغییراتی اعمال نمایید. ممكن است سخت افزاری را حذف یا اضافه كرده باشید، و یا بخواهید یك سرویس سیستمی را بعلت متوقف شدن آن هنگام بوت خاموش نمایید. بوسیله كودزو، شما میتوانید هنگام بوت سیستم، سخت افزار خود را تغییر دهید و سرویسهای سیستم خود را پیكر بندی نمایید.

جهت ورود به كودزو كافی است هنگام بوت به پیغام "Press 'I' to enter interactive startup" توجه كرده و با فشار دادن كلید I وارد آن شوید. ابتدا ابزار شناسایی سخت افزار كودزو شروع به جستجو و بررسی وجود سخت افزار جدید و یا حذف شدن یك سخت افزار مینماید. در صورت پیدا كردن چنین مواردی، به شما امكان پیكربندی آن را میدهد.

هنگامی كه پیكربندی سخت افزارها به پایان رسید، بخش پیكربندی سرویسها آغاز میشود. برای اجرای تك تك سرویسها از شما سوال میشود. این بهترین روش برای توقف موقت یك سرویس است كه هنگام بوت كامپیوتر را متوقف میكند.

توجه : برای رفع اشكال یك سرویس، باید پس از ورود به لینوكس ردهت آنرا مجددا پیكریندی نمایید.

نكته : در صورتی كه سخت افزاری را حذف یا اضافه كنید، هنگام بوت، كودزو بطور خودكار آنرا تشخیص میدهد و ابزار پیكربندی را اجرا میكند.